Eind vorig jaar schreef ik vijf intenties op met het oog op nóg duurzamer leven. Een mens kan natuurlijk van alles roepen en eerlijk gezegd was ik zelf ook al een beetje vergeten wat mijn voornemens nu eigenlijk precies waren. Exact een half jaar later leek het me goed om eens te kijken wat er nu precies terecht gekomen was van die ‘groene voornemens’.
1. Niet vliegen
Anno 2017 had ik er eind juni al twee retourtjes opzitten naar respectievelijk Valencia en Belfast. Toch heb ik in 2018 als tot medio 2019 de verleiding kunnen weerstaan om in zo’n vliegende kist te springen. Lastig? Aan een kant wel. Ik houd namelijk graag mijn opties open en door mezelf beperkingen op te leggen heb ik soms het gevoel dat ik mijn horizon vernauw. Aan de andere kant heb ik er ook totaal geen moeite mee, omdat ik het doodzonde zou vinden als mijn duurzame acties in één keer teniet gedaan zouden worden door zo’n vervuilende vlucht. Daarnaast ben ik sinds een jaar verzot op wandelen in de bossen en zit ik ook echt liever een paar dagen op de Veluwe dan in een equivalent van mijn drukke woonplaats Amsterdam. Heb ik even mazzel.
2. Minder dierlijke producten eten
Hmmm…met deze heb ik toch iets meer moeite. Minder vlees eten is niet zo’n issue, gezien ik dat nog steeds maximaal ongeveer één keer per week doe. Struikelpunt is zuivel. In de warme maanden eet ik bijvoorbeeld elke ochtend een grote bak yoghurt met frambozen, noten en muesli. Zoals ik in mijn blog van eind december schreef, was het mijn plan om vaker soja-yoghurt te kopen, maar eigenlijk doe ik dat te weinig. Dit omdat het in verhouding toch een stuk duurder is. Wél koop ik (wanneer ze er zijn) pakken yoghurt of andere toetjes met een afprijssticker, zodat ik in dat geval wel zuivel gered heb van de afvalcontainer.
3. Geen nieuwe kleding kopen
Hoewel ik dit voornemen niet als een uitdaging zag (ik koop al jarenlang bijna alles tweedehands), heb ik mij er niet aan gehouden. Om te beginnen had ik een ander paar slippers nodig en die koop ik liever nieuw. Sinds een aantal jaar zweer ik bij flipflops van het merk Reef. Bij Zalando zag ik er met 25% korting: interessant, want ze zijn niet goedkoop. Gezien ik daar ook ooit mijn lievelingsblouse kocht en ik wel een back-up wilde (voor mocht hij ooit versleten raken) bestelde ik deze er ook meteen maar bij. Een nee, hij was niet van een verantwoord merk, maar van Only. Pas toen ik het pakketje binnen kreeg, keek ik waar hij eigenlijk gemaakt was: in Myanmar of all places. Precies, het land waar Genaaid, dat confronterende programma over de misstanden in de fast fashion werd gemaakt. Dubbel strafpunt!
4. The Minimalist Game doen
Een ander voornemen was het doen van The Minimalist Game, een spel waarbij je een maand lang elke dag overbodige spullen weg doet. Op dag één een ding, op dag twee twee stuks en zo verder tot en met de laatste dag van de maand. En ik heb hem gedaan! Tijdens de kortste maand van het jaar februari weliswaar (toevallig, maar het scheelde me toch weer tientallen items, dat wel). Het begin was zoals bij alle uitdagingen een eitje. Ik vond het heerlijk om systematisch de keukenkastjes, badkamer en bureaulades door te spitten. Zakkenvol gingen richting vrienden, kringloop en toevallige passanten van mijn huis (zet ’s ochtends een tas met spullen voor de deur en ’s avonds is hij leeg). Rond dag achttien begon echter de klad erin te komen (weer diezelfde lades doorkijken) en op dag twintig zette ik er een punt achter: ik had niks meer. Of beter: niks meer dat ik weg wilde doen. Prima zo. Ik had weer strak opgeruimde kasten en was een paar honderd items lichter. Missie geslaagd.
5. Geen nieuwe flessen douchegel kopen
Zoals ik in mijn blog van eind vorig jaar aangaf, kon ik geen drogisterij voorbij lopen zonder uitgebreid binnen te koekeloeren. Als douchegel-junk, móest ik altijd even kijken of mijn favoriete merken toevallig in de 1+1 gratis-aanbieding waren. Op 1 januari stond de teller van mijn voorraad op negentien stuks. Nu ik een half jaar clean ben en dus echt geen één fles of tube meer aangeschaft heb, staan er nog dertien in de wachtrij voor een plaatsje in de badkamer. Of ik het moeilijk vind om geen nieuwe flessen in mijn winkelmandje te leggen? Soms wel. Oplossing: snel de dingen die ik écht nodig heb afrekenen en hup…de winkel uit. Eenmaal buiten is de behoefte dan weer verdwenen.