Als een verfrissend zomerbuitje. Zo komt Ciza op deze snikhete dag aanwaaien op onze ontmoetingsplek in Amsterdam-Noord. Was ik eerst nog een tikkie uit mijn hum omdat ze op zich liet wachten (ze had zich verslapen), nu ze met een brede lach voor me staat, verdwijnt de irritatie als sneeuw voor de zon. De van oorsprong Braziliaanse is een ontwapenende verschijning. Vrolijk en zichtbaar lief en oprecht. Een dame met een warm hart en grote idealen. ‘Ik wil mensen bij elkaar brengen.’ Het middel waarmee ze dat wil doen, is iets minder voor de hand liggend, namelijk kapotte paraplu’s!
Voor milieu en maatschappij
Toen Ciza (34) acht jaar geleden voor de liefde naar Nederland kwam, stuitte ze al snel op een probleem: het vinden van werk. In haar geboorteland verdiende ze de kost voornamelijk als grafisch ontwerper, maar hier kwam ze nauwelijks aan de bak. Uiteindelijk vond ze wel werk in een restaurant, maar ze wilde meer. Samen met een -eveneens Braziliaanse- vriend, Rodrigo, ging ze brainstormen over wat ze samen konden ondernemen. Iets waar ze hun creatieve hart in kwijt konden, maar ook waarmee ze wat konden betekenen voor milieu en maatschappij. Vorig jaar september zagen ze het licht: ze wilden afgedankte objecten upcyclen in samenwerking met mensen die net als zij door achtergrond of omstandigheden een grotere afstand tot de arbeidsmarkt hadden. ‘Men denkt misschien dat deze mensen blij zijn met een uitkering, maar zo werkt het niet. Ik ken een man uit Syrië die een bedrijf had met dertig man in dienst. Hier vindt hij geen baan. De blik in de ogen van die man is doods. Mensen als hij wil ik een kans bieden om iets te dóen. Om hen weer een doel te geven.’
Pluutje
Al snel hadden Ciza en Rodrigo een naam voor hun onderneming: Fenix Circular. Als de feniks die uit zijn as herrijst, willen ze een tweede leven geven aan dingen die anderen weggooien. In het geval van hun eerste project Pluutje zijn dat paraplu’s. ‘In China worden jaarlijks zo’n 1,5 miljard paraplu’s gemaakt. Deze worden door bedrijven voor een euro per stuk ingekocht. Bizar weinig als je bedenkt dat deze door mensenhanden in elkaar gezet zijn. En dan het gemak waarmee ze weggegooid worden als ze niet meer perfect uitklappen.’ Onze zucht naar perfectie is sowieso iets waar Ciza moeite mee heeft. Om deze reden voegt ze juist bewust wat ‘imperfecties’ toe aan haar ontwerpen. Ook om mensen er aan te herinneren dat het product al een een leven heeft gehad en dat mensen er destijds bij de productie ervan er ook tijd en energie in gestoken hebben.
Rest In Peace Recycling
Het eerste product waar Ciza en Rodrigo zich op storten, zijn rugzakjes voor kinderen gemaakt van paraplustof. Het ene model lijkt op een muis, het andere op een kat. Bij deze rugzakjes bestaan de imperfecties uit losse steken die met de hand rond het rechter oog van het beest genaaid zijn, als zijnde littekens. Op de vraag waarom ze voor deze twee dieren gekozen hebben, heeft ze een simpel antwoord. ‘Dat is omdat we de klittenbandsluiting van de paraplu ook gebruiken. Qua grootte leent die zich goed voor een katten-of muizenneusje.’ Aan de zijkant van de tas prijkt een label met de letters RIPR, de merknaam van het product. ‘Je spreekt het uit als repair, maar de letters vormen een afkorting voor Rest In Peace Recycling. Dat klinkt net wat leuker dan Fenix Circular (lacht)’. Behalve met rugzakken is Ciza ook bezig met andere producten zoals boodschappentasjes, poncho’s, kapstokken, kussens en plafondlampen. Wel is hier voornamelijk sprake van prototypes, al kunnen er wel al wat rugzakjes besteld worden via de website. Ook komen er binnenkort wat te liggen bij Tesselschade-Arbeid Adelt op het Leidseplein (naast de Mac Store). ‘Voordat we echt kunnen produceren, moeten we eerst genoeg paraplu’s hebben. Eerder kan er niets in gang gezet worden.’
Lever je kapotte plu in!
Vijfduizend kapotte paraplu’s hebben ze nodig. ‘Met dat aantal kunnen we duizend tassen maken.’ Graag willen we met Atelier Made Here en De Regenbooggroep aan de slag, maar dan moeten we eerst genoeg paraplustof hebben. Op dit moment staan er diverse inzamelbakken in Amsterdam, Zwolle (waar Rodrigo woont) en Edam. Graag zouden ze nog wat meer bakken in Amsterdam hebben staan. ‘Vrienden komen ook vaak met plu’s aanzetten. De dame die de prototypes genaaid heeft, brengt vaak zo'n tien, twaalf stuks. Gisteren belde ze nog: Ciza, ik heb er weer een voor je!’ Haar gezicht straalt: ‘ik ben blij met één plu...een hálve plu. Ik vind het gewoon mooi dat iemand er mee bezig is geweest. Het gaat mij niet om het verkopen van producten. Ik wil mensen inspireren om anders te leven. Met respect voor elkaar en voor de natuur. Dat is ons doel’
Wil jij Ciza en Rodrigo helpen? Lever je plu dan hier in. Mensen die mij persoonlijk kennen, mogen hun plu’s ook bij mij inleveren, dan zorg ik dat ze bij hun terecht komen.
