Lotje Roosenburg a.k.a. Lola Rose maakt über toffe spullen geïnspireerd door reizen en de rock 'n roll- en surfscene. Denk aan kussens met de afbeelding van een Mexicaanse worstelaar, Ziggy Stardust-poppen en sleutelhangers gemaakt van wetsuits. Bijzonder detail: álle items zijn gemaakt van hergebruikte stoffen en materialen. Laatst ging ik bij haar langs voor een bak koffie in haar werkplaats in Amsterdam-Noord (waar overigens een heuse speurtocht aan vooraf ging)
Doolhof aan de Zamenhofstraat
Een kwartier na de afgesproken tijd, wandel ik binnen bij de werkplaats van Lola Rose Market en Stitch Shop. Eigenares Lotje Roosenburg staat op van haar bureau en loopt lachend op me af. ‘Je bent de éérste die hier gekomen is zonder mij te bellen om te vragen waar het precies is.’ Ere wie ere toekomt: zonder de hulp van Google Maps en twee aardige heren was ik waarschijnlijk nog steeds rondjes aan het fietsen: de verzameling bedrijfspandjes aan de Zamenhofstraat vormt voor de onwetende bezoeker namelijk een regelrecht doolhof. Wel een met sfeer overigens. Het is te zien dat dit een plek is van creatieven en vrijen van geest. Met ondernemingslust!
Wat is dat hier nu eigenlijk?
Terwijl Lotje koffie zet, kijk ik rond in de middelgrote werkplaats waar naast een professionele naaimachine en een grote kniptafel ook her-en-der stoffen, garen, stoere lappen poppen van Bowie en Lemmy (oftewel Kroepies), tassen met de opdruk van een pistool, ananaskussens, vrolijk gestoffeerde krukjes en stoelen hangen en staan. ‘Soms komen mensen binnen van: wat ís dit hier nu eigenlijk? Een werkplaats? Een kringloop? Na de zomer gaat mijn zus, die heel goed is in interieur styling, mij helpen met het creëren van een winkeltje hier bij de ingang. Dan ziet het er wat netter uit en is het meteen duidelijk wat ik maak en verkoop.’
Lola Rose Market én Stitch Shop
Achterin op de muur prijkt levensgroot het bedrijfslogo met de rode roos. Hoewel hier de naam Lola Rose Stitch Shop te lezen is, voert Lotje ook nog een andere naam: Lola Rose Market. Onder de eerste doet zij haar werk als stoffeerder, onder de tweede verkoopt ze dingen die zelf bedacht en gemaakt heeft zoals kussens, poppen, haarbanden en tassen gemaakt van gebruikte stoffen. Ondanks dat ze als stoffeerder erg succesvol is en klinkende namen als club Jimmy Woo, Nemo en Nike als opdrachtgever heeft, wil ze dit soort klussen juist afbouwen. Ten eerste omdat ze liever zelf bedenkt wat ze maakt. En verder omdat ze duurzaam produceren erg belangrijk vindt, iets wat vaak lastig is bij de projecten die ze in opdracht doet.
Gestoffeerd ruimteschip
‘Ik werk geregeld voor decorbouwers. Als voorstellingen of opnames afgelopen zijn, dan wordt het object dat ik gemaakt heb, vaak meteen weggeflikkerd. Daar heb ik moeite mee. Eveneens om deze reden neem ik naast mijn vaste opdrachtgevers geen nieuwe klussen meer aan. Ik probeer dit ook duidelijk te maken aan de mensen in mijn omgeving, maar toch belde er laatst weer een vriend van: ‘Lot, voor een tv-serie zijn we een ruimteschip aan het bouwen, die móet gestoffeerd worden! Tsja, dat heb uiteindelijk dan toch gedaan, maar ik probeer dus zoveel mogelijk voet bij stuk te houden en nee te zeggen. Ook omdat ik anders niet meer aan mijn dingen voor Lola Rose Market toe kom, hetgene waar ik mij nu echt op wil focussen.’
Tassen, kussens en poppen van gebruikte stoffen
Zoals hierboven al te lezen is, maakt Lotje bij het naaien van haar poppen, tassen, haarbanden en kussens alleen gebruik van stoffen die al een leven achter de rug hebben. Het ene wat wat langer en intensiever dan het andere: ‘ik gebruik stof dat ik over heb van stoffeerklussen, maar ik verknip bijvoorbeeld ook wandkleden of Hawaii-hemden die ik vind op rommelmarkten en maak daar weer kussens van.’ Ze laat een paar tassen zien gemaakt van de bankbekleding van de Jimmy Woo. En een leuke Barbapapa-achtige pop die zijn hydrofobe huidje volledig te danken heeft aan een afgedankte wetsuit. ‘Als ik op de markt sta met mijn haarbanden, dan reageren sommige vrouwen met een vies gezicht van: èh, is dit tweedehands? Maar alle stoffen worden uiteraard eerst netjes gewassen, dus alles is hartstikke schoon.’
Een bak spijkers in plaats van Lego
Het feit dat Lotje werkt met gebruikte materialen is geen kwestie van willen meesurfen op ‘de groene golf’. Ze doet dit namelijk al vanaf dat ze een klein meisje was. ‘Dan bewaarde ik bijvoorbeeld het plastic van een pak enveloppen om er later iets mee te kunnen doen. Mijn zus en ik vroegen ons wel eens af: wat is er met ons gebéurd dat we zo zijn?!’ Wanneer ze begint te vertellen over haar familie, wordt het echter al snel duidelijk. Zowel haar vader als haar moeder maken namelijk kunst van gebruikte materialen (‘mijn moeder heeft net een project afgerond met dierenfiguren van koeienpoep en behangplaksel’) en haar oma maakte poppenhuisjes. ‘En ja, als je je kinderen een bak spijkers geeft in plaats van Lego, dan vraag je er ook wel een beetje om.’
Iets duurder dan een H&M-kussen, maar dan heb je ook wat!
Al lukt het Lotje prima om een goede boterham te verdienen met haar creativiteit, toch geeft ze aan het ook best een uitdaging te vinden om haar merk Lola Rose Market goed neer te zetten. Het gegeven dat winkels als Zara en H&M kussens aanbieden voor vijf euro per stuk, maakt het er volgens haar ook niet eenvoudiger op: ‘mensen vinden dat tegenwoordig een normale prijs voor een kussen, maar dat is het niet. Men moet eerst beseffen wat handwerk kost en de meerwaarde er van inzien om ervoor te willen betalen . Doen ze dat, dan hebben ze ook echts iets unieks. Iets wat echt niemand anders op de bank heeft liggen.’
